Küçükken ejderhalarla savaşırdım, şimdi küçük duyguları yenemiyorum.
Denemeye değerdi her küçük şans, elimdekinin hepsini kullanırdım.
Şimdi aklına girebileceğimi sanmıyorum,
Sadece zamana ihtiyacım var.
Kaçmadan önce bir tatile
Benim zerafetten düşüşüm gibi.
Yeni bir yüz istemiyorum tatilimden önce.
Bana hep öğütler veren insanlar var,
Bilge ağaçlar gibi.
Onlar da beni yerde tutamıyor.
Bana şansını kullan demeyecek misin?
Elindeki tek şans bu…
Belki ışıklar kapandığında…
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder